Cokolwiek powiesz, nic nie mów. Zbrodnia i pamięć w Irlandii Północnej

Autor przedstawia racje wszystkich stron, czerpiąc z różnych źródeł - praca nad tym reportażem zajęła kilka lat. Jest to książka rzetelna i obiektywna. Czytelnik może wyrobić sobie własny pogląd na irlandzkie "Kłopoty" oraz ich konsekwencje (także na dzisiejszy status Ulsteru). A do tego Keefe potrafił przekuć to we wciągającą narrację - przyznam, że się tego nie spodziewałam. Jedyne czego mi brakowało, to sięgnięcia głębiej w przeszłość i pokazania tła tego całego podziału. Zawsze wydawał mi się on niezrozumiały, zwłaszcza współcześnie - dlaczego u licha Wielka Brytania nie oddała jeszcze Irlandii tego kawałka wyspy?

Autor przedstawia racje wszystkich stron, czerpiąc z różnych źródeł - praca nad tym reportażem zajęła kilka lat. Jest to książka rzetelna i obiektywna. Czytelnik może wyrobić sobie własny pogląd na irlandzkie "Kłopoty" oraz ich konsekwencje (także na dzisiejszy status Ulsteru). A do tego Keefe potrafił przekuć to we wciągającą narrację - przyznam, że się tego nie...

To już druga książka autora, którą przeczytałam. Znakomite. Wciągające na maksa. Irlandia Północna była naprawdę strasznym miejscem. To dobrze, że ten konflikt się w zasadzie skończył.

To już druga książka autora, którą przeczytałam. Znakomite. Wciągające na maksa. Irlandia Północna była naprawdę strasznym miejscem. To dobrze, że ten konflikt się w zasadzie skończył.

Ta książka wciąga. Jest jak kryminał, sensacja, ale jest to historia prawdziwa. A jeśli ktoś choć trochę interesuje się Irlandią i stosunkami panującymi na wyspie, to jest to must-read! Dolours Price, Gerry Adams, Brendan Hughes czy Scappalticci to tylko wybrani aktorzy tego spektaklu. No i oczywiście ta niema najważniejsza - Jean McConville.

Ta książka wciąga. Jest jak kryminał, sensacja, ale jest to historia prawdziwa. A jeśli ktoś choć trochę interesuje się Irlandią i stosunkami panującymi na wyspie, to jest to must-read! Dolours Price, Gerry Adams, Brendan Hughes czy Scappalticci to tylko wybrani aktorzy tego spektaklu. No i oczywiście ta niema najważniejsza - Jean McConville.

Swego czasu mieszkałam w Irlandii Pn i słyszałam mnóstwo historii związanej z Troubles. Jednej koleżanki mąż nie wrócił do domu, inni znajomi wyjaśniali nam gdzie najlepiej znaleźć miejsce do zamieszkania, które dzielnice obejrzeć. Pracowałam i z katolikami i protestantami i nawiązałam przyjaźnie i z jednymi i z drugimi. Dlategoteż byłam ogromnie ciekawa tej książki, zarysu historycznego konfliktu i jego głównych bohaterów. Muszę przyznać, że jestem pod ogromnym wrażeniem pracy autora, który moim zdaniem, stara się nie zabierać za bardzo stron. Opisuje tu wiele kluczowych wydarzeń chronologicznie, łączy ze sobą bohaterów, raczej trudno się tu pogubić. Samych przypisów jest ponad 100 stron, więc wiedzę można przyswoić bez najmniejszego problemu. Za dużo tu pisać nie będę, osoby zainteresowane tymi czasami, IRĄ, wejściem jej do polityki z pewnością znajdą mnóstwo ciekawych informacji. Pozycja godna uwagi, przeczytana w ramach kwietniowego wyzwania LC.

Swego czasu mieszkałam w Irlandii Pn i słyszałam mnóstwo historii związanej z Troubles. Jednej koleżanki mąż nie wrócił do domu, inni znajomi wyjaśniali nam gdzie najlepiej znaleźć miejsce do zamieszkania, które dzielnice obejrzeć. Pracowałam i z katolikami i protestantami i nawiązałam przyjaźnie i z jednymi i z drugimi. Dlategoteż byłam ogromnie ciekawa tej książki, zarysu...

Bardzo dobra książka, każdy radykał powinien ją przeczytać, ale na pewno tego nie zrobi to niech przeczyta "normalny" może wtedy nie stanie sie radykałem.

Bardzo dobra książka, każdy radykał powinien ją przeczytać, ale na pewno tego nie zrobi to niech przeczyta "normalny" może wtedy nie stanie sie radykałem.

Absolutnie genialny reportaż, majstersztyk literacki! Czyta się jak powieść, a fakt, że jest to zapis rzeczywistych zdarzeń dodaje wszystkiemu jeszcze większą wartość. Trzyma w napięciu, autor potrafi wprowadzić suspens, co sprawia, że ciężko się oderwać. Miałam przez jakiś czas zastrzeżenia do jednak jednostronnej narracji, ale na koniec wszystko zostaje subtelnie wyjaśnione. Gorąco polecam!

Absolutnie genialny reportaż, majstersztyk literacki! Czyta się jak powieść, a fakt, że jest to zapis rzeczywistych zdarzeń dodaje wszystkiemu jeszcze większą wartość. Trzyma w napięciu, autor potrafi wprowadzić suspens, co sprawia, że ciężko się oderwać. Miałam przez jakiś czas zastrzeżenia do jednak jednostronnej narracji, ale na koniec wszystko zostaje subtelnie...

Bardzo ciekawy reportaż, który świetnie przybliża podłoże konfliktu pomiędzy Irlandią a Wielką Brytanią. Długość książki i sama tematyka powoduje, że niełatwo jest przebrnąć.

Bardzo ciekawy reportaż, który świetnie przybliża podłoże konfliktu pomiędzy Irlandią a Wielką Brytanią. Długość książki i sama tematyka powoduje, że niełatwo jest przebrnąć.

"Dziś nam się nie udało, ale proszę pamiętać: wystarczy jeśli poszczęści nam się tylko raz. Pani będzie potrzebowała szczęścia nieustannie". Taki komentarz wydała IRA po nieudanej próbie zamachu bombowego na Margaret Thatcher.

Niezwykle rzetelna praca reporterska. Motywem przewodnim jest próba ustalenia losów Jean McConville, która została porwana przez IRA. Autor z detektywistyczną dociekliwością próbuje odtworzyć wydarzenia, które poprzedziły śmierć matki dziesięciorga dzieci. Nie da się tego zrobić bez zagłębienia się w konflikt i próby zrozumienia, czym kierowały się obydwie strony.

Powstaje mnóstwo pytań: czy walka zbrojna jest najlepszym rozwiązaniem? Czy podejrzani na pewno są winni? Kiedy przestać? Czy w ogóle przestać? Czym dla psychiki i ciała jest strajk głodowy? Czy "zgniłe" kompromisy są sposobem na szybsze osiąganie długofalowych celów, nawet jeśli oznaczają wejście do brudnej polityki? Może lepiej lawirować, kłamać i pokrętnie przeć do przodu, krok po kroku?

To niesamowicie istotna lektura, zwłaszcza w dobie konfliktu palestyńsko-izraelskiego. Setki flag palestyńskich na marszach poparcia w Belfaście sporo mówi o doświadczeniach i uczuciach Irlandczyków. Nawet jeśli Północ Irlandii jest obecnie najspokojniejszym miejscem pod słońcem, struktury IRA nadal istnieją, gotowe znów zagrozić Londynowi bombami.

Podskórna groza - Patrick Radden Keefe ubrał ją w słowa.

"Dziś nam się nie udało, ale proszę pamiętać: wystarczy jeśli poszczęści nam się tylko raz. Pani będzie potrzebowała szczęścia nieustannie". Taki komentarz wydała IRA po nieudanej próbie zamachu bombowego na Margaret Thatcher.

Niezwykle rzetelna praca reporterska. Motywem przewodnim jest próba ustalenia losów Jean McConville, która została porwana przez IRA. Autor z...

Naprawdę ciekawy reportaż, dokładnie przybliżający historię oraz tło konfliktu między Irlandią Północną a Koroną Brytyjską. Momentami czyta się jak thriller, choć przede wszystkim podobało mi się obiektywne i przystępne przedstawienie sporej ilości faktów politycznych. A wszystko opisane w taki sposób, że trudno się nudzić. Rewelacja!

Naprawdę ciekawy reportaż, dokładnie przybliżający historię oraz tło konfliktu między Irlandią Północną a Koroną Brytyjską. Momentami czyta się jak thriller, choć przede wszystkim podobało mi się obiektywne i przystępne przedstawienie sporej ilości faktów politycznych. A wszystko opisane w taki sposób, że trudno się nudzić. Rewelacja!

Zainteresowanie Irlandią zaczęło się dla mnie w podstawówce, gdy zgłosiłam się do konkursu wiedzy o tym kraju. Czytałam coś wtedy o Kłopotach, ale nastoletni dzieciak niewiele mógł zrozumieć na temat skomplikowanych relacji między protestantami a katolikami. Zresztą w tej kwestii nawet dorośli nieraz wykazują się niezrozumieniem, bo do ogarnięcia jest tu wiele wątków. Z pomocą przychodzi Patrick Radden Keefe, który przedstawia historię wojny domowej w Irlandii Północnej najbardziej przystępnie, jak tylko się da - oczami jej uczestników.

Głównymi bohaterami reportażu są działacze IRA, którzy przez cały czas trwania konfliktu angażowali się w nieraz wręcz terrorystyczne akcje. Ich relacje na temat porwań, lęku o bliskich, życia w ciągłym poczuciu zagrożenia to największa siła tej książki. Wraz z postępującą chronologicznie narracją można zaobserwować, jak zmieniają się postawy poszczególnych działaczy oraz rodzin ofiar, co rysuje boleśnie prawdziwy i w dużej mierze uniwersalny obraz krajobrazu społecznego podczas każdego konfliktu zbrojnego. Z kart reportażu aż wylewają się emocje - głównie te trudne, ale mimo tego całość czyta się bardzo dobrze.

Keefe nasycił swoją książkę faktami i doskonale widać ogrom pracy, jaki włożył w jej pisanie. Nie chodzi mi nawet o masę przypisów informacyjnych i rozszerzających (są zgromadzone na końcu, zajmując niemal 100 stron!),lecz o precyzyjność narracji. Poszczególne wydarzenia autor pokazuje z różnych punktów widzenia, budując trójwymiarowy obraz sytuacji, a do tego powołuje się na różnorodne źródła, od policyjnych akt, przez wycinki prasowe, po wywiady z uczestnikami wydarzeń.

Po przeczytaniu różnych recenzji widzę, że niektórym osobom przeszkadzało skakanie od osoby do osoby w jednym rozdziale. Dla mnie nie było to uciążliwe pod kątem zrozumienia treści, jedynie pewne wątki okazały się dla mnie mniej ciekawe niż inne. Przez to fragmenty z perspektywy niektórych osób czytało mi się ciężej. Wszystko wynagradzały jednak części o osobach, które interesowały mnie bardziej. Książka bywa zatem nierówna, ale ten zarzut mam do większości reportaży.

Uważam, że “Cokolwiek powiesz…” to świetna lektura przybliżająca nie tak odległy - zarówno w kategoriach czasowych, jak i geograficznych - konflikt, który warto znać lepiej. Nie ma bowiem nic gorszego niż wojna domowa, a rozpętanie jednej z nich nigdy nie jest zbyt trudne.

Zainteresowanie Irlandią zaczęło się dla mnie w podstawówce, gdy zgłosiłam się do konkursu wiedzy o tym kraju. Czytałam coś wtedy o Kłopotach, ale nastoletni dzieciak niewiele mógł zrozumieć na temat skomplikowanych relacji między protestantami a katolikami. Zresztą w tej kwestii nawet dorośli nieraz wykazują się niezrozumieniem, bo do ogarnięcia jest tu wiele wątków. Z...